منتظران

مرحوم سید نعمت الله جزایری،حدود سیصدسال پیش درمدرسه منصوریه شیراز تحصیل میکرد. از شدت فقرتوان تهیه چراغ نداشت وشبهابرای مطالعه ازنورمهتاب استفاده میکرد.بالاخره چشمش دچارمشکل شدوبینایی اش رااز دست داد. میخواست داروبگیردوبه چشم بمالدولی پولی نداشت. حتی پول رفتن به دکترهم نداشت.باخودگفت:چرابه دنبال طبیب حقیقی نروم؟به یاداین ایه قران افتادکه خداوند درقران اب باران وعسل رامبارک وشفاخوانده است. قدری ازتربت قبرامام حسین(ع)رابااب باران مخلوط کرد.شب انرادرچشمش ریخت وخوابید.فرداصبح که بیدارشد،چشمش روشن شده بود.

(علی میرخلف زاده،کرامات حسینیه،ج1)